بررسی ساختار جمعیت پرتاران و همبستگی آن با غلظت فلزات سنگین در فصل زمستان در رسوبات منطقه بحرکان

ساحل گلی منطقه بحرکان محل صید انواع میگو وماهی است و از مناطق مهم شیلاتی استان خوزستان محسوب می‌شود. به‌دلیل وجود منابع مختلف آلاینده‌ها از جمله فلزات سنگین در منطقه، امکان تأثیر آلاینده‌ها بر موجودات ساکن بستر و اجتماعات آنها وجود دارد. به‌منظور تعیین پراکنش و تنوع پرتاران و نیز تعیین غلظت فلزات سنگین در رسوبات منطقه بحرکان، نمونه‌برداری از رسوبات در زمستان 1386 صورت گرفت. نمونه‌های رسوب از 5 ایستگاه مختلف برداشت و پرتاران پس از شستشو و رنگ‌آمیزی در حد جنس و در مواردی گونه، شناسایی گردیدند. همچنین پارامترهای فیزیکی و شیمیایی در محیط اندازه‌گیری شدند. به‌علاوه، میزان فلزات سنگین مس، سرب و کادمیوم در رسوبات توسط دستگاه جذب اتمی unicam مدل 919 اندازه گیری شد. نتایج حاصل نشان داد که میانگین تعداد پرتاران در متر مربع در فصل زمستان 2606 پرتار بوده است و همچنین جامعه پرتاران منطقه عمدتاً شامل خانواده‌های Syllidae(40%)، Nephtyidae (20%) و Cossuridae( 14%) است. میانگین دما، اکسیژن محلول، شوری، pH،درصد مواد آلی و درصد سیلت ـ رس در ایستگاه‌های مختلف به‌ترتیب c°8/10، mg/l4/10، g/l9/37، 2/8، 5/16 و 6/97 بوده است. ایستگاهی که در نزدیکی دهانه رودخانه زهره بود بیشترین غلظت فلزات سنگین وکمترین تراکم پرتاران را داشت. به‌نظر می‌رسد، ورود آب شیرین وآلاینده‌های احتمالی از طریق رودخانه، از دلایل کاهش تراکم پرتاران در این ایستگاه بوده است. غالبیت پرتاران با غلظت مس موجود در رسوب رابطه مثبت و معنی‌داری داشت، بدین معنی که افزایش میزان این فلز در رسوبات می‌تواند سبب کاهش تنوع و افزایش غالبیت پرتاران گردد.